De zee heeft me verteld dat zij zo moe is.
Zij zei dat zij er zeer beroerd aan toe is.
Zij zei: wat is daar toch bij jullie aan de hand ?
Wat doen jullie toch tegenwoordig allemaal op dat land ?
Zij zei: er komen tegenwoordig steeds meer van die dagen
dan kan ik alle vuile rotzooi haast niet meer verdragen.
Dat zei de zee die me vertelde dat zij moe is.
Die zei dat zij er zeer beroerd aan toe is.
Zij zei: ik hoor dat er bij jullie af en toe wel een rapport verschijnt,
dat na de eerste onrust dan weer ergens in een la verdwijnt
van de een of andere waardeloze functionaris
die vanwege het toerisme niet wil weten dat het waar is:
dat het waar is dat ik er zeer beroerd aan toe ben,
dat het waar is als ik zeg dat ik zo moe ben.
Vroeger vond ik het fijn wanneer het zomer was geworden
met al die mensen en die kinderen, dat was gezellig hoor, maar nu ?
Nu heb ik vaak de neiging om te roepen als ze komen:
Blijf maar liever weg, niet te dichtbij, want dat is slecht voor u.
Dat zei de zee die me vertelde dat zij moe is.
Die zei dat zij er zeer beroerd aan toe is.
Soms in november en december word ik nog wel es giftig.
Maak ik me net als vroeger nog wel eens driftig.
Dan ram ik op die degelijke nieuwe Delta dijken
en hoop dat ik iemand daarachter zal bereiken.
Ik hoop dat er een paar mensen daar zullen zijn misschien
die de reden van mijn radeloze woede willen zien.
Maar het houdt niet op, het gaat maar door, het komt erger telkens terug.
En ik denk: dit heeft geen zin en ik trek mij maar weer terug.
Dat zei de zee die me vertelde dat zij moe is.
Die zei dat zij er zeer beroerd aan toe is.
Ik zei: kan ik iets voor je doen misschien ?
De zee heeft even nagedacht.
Toen zei zij: zo overbodig als het was in vroeger dagen
zo nodig is het nu om water naar de zee te dragen.
Dat zei de zee die me vertelde dat zij moe is.
Die zei dat zij er zeer beroerd aan toe is.
En als de zee zegt dat zij moe is
wil dat zeggen dat het land er zeer beroerd aan toe is.
Paul van Vliet